Przybyła dusza na klęczkach do nieba w bożą obczyznę,

Nie chciała patrzeć na gwiazdy i na wieczności pierwszyznę. 

Nie chciała ulec weselu, ni nowym jaśnieć obliczem,

Ani wspominać nikogo, ani zapomnieć o niczem. 

I rozpuściła warkocze i pomyślała w błękicie,

Że w niekochanych objęciach przemarnowała swe życie, 

Bez zdrady i bez oporu, starannie kryjąc swą ranę,

Pieściła usta nielube i oczy niemiłowane. 

I trwała dla nich bezwolna, i kwitła dla nich bezduszna

I przezywała je - losem i była losom posłuszna. 

A że nie kochała tak tkliwie, a nie kochała tak czule,

Że nikt w jej jasnym uśmiechu nie trafił myślą na bóle. 

Lecz teraz nagle pojęła, że wobec Boga i nieba

Już nic nie wolno ukrywać i nic ukrywać nie trzeba… 

Bolesław Leśmian, Dusza w niebiosach

 

 

Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego przypada corocznie 21 lutego i został ustanowiony przez UNESCO 17 listopada 1999 roku. Data święta upamiętnia tragiczne wydarzenia w Bangladeszu, kiedy to w roku 1952 zginęło 5 studentów w obronie języka bengalskiego. Wiele języków na świecie zagrożonych jest dziś wyginięciem, prawie połowie z 6 tysięcy za 2-3 pokolenia grozi zapomnienie. Podkreślenie znaczenia języka ojczystego i dialektów przyczynia się do rozwoju edukacji i wpływa na świadomość społeczeństwa, zarówno w znaczeniu lokalnym, jak i globalnym.

W tym dniu na całym świecie organizowane są seminaria, konferencje, spotkania naukowe dotyczące roli języka rodzimego w kulturze, jak i w życiu codziennym. W naszym kraju w 2012 roku ruszyła kampania pod hasłem: ”Ojczysty - dodaj do ulubionych”. Została ona zorganizowana przez Narodowe Centrum Kultury i Radę Języka Polskiego. Jej celem jest podniesienie poziomu wiedzy i odpowiedzialności za naszą polszczyznę, bo każdy język, jego żywotność jest wspólnym dziedzictwem kulturowym.

W nieodległych czasach razem z koleżanką Anną Korab, organizowałyśmy w naszej szkole konkurs językowy dedykowany naszym uczniom, by uczcić święto polszczyzny. W obecnej chwili, choćby ta aktywność czeka na lepsze czasy. Jako  polonista, w tym dniu chciałam wszystkim zadedykować wiersz Bolesława Leśmiana, poety, który jest tak dobry, że jego wiersze, nasycone idiomami, nie dają się przetłumaczyć na język obcy. I to jest koronny argument, by podkreślać, wyróżniać to, co niepowtarzalne. I chronić, za wszelką cenę, by słowa poety nie były jak maturalne „milknące głosy”. Oto zadanie bezterminowe.

 

Elżbieta Misiak-Gancarz