„(…) A tutaj nie ma nic, prócz drżenia,
oprócz słów odszukanych z nicości -
ach, zostaje ci jeszcze cząstka tego zdziwienia,
które będzie całą treścią wieczności. ”

Jan Paweł II
 

2 kwietnia 2005 roku o godz.21.37 zmarł Papież-Polak, Jan Paweł II. Mija więc 17 lat od Jego śmierci. Swoją posługę następcy świętego Piotra, sprawował nieprzerwanie od 1978 roku. Wszyscy, którzy byli świadkami jego wyboru, nie kryli wzruszenia, ogromnej radości, że oto było nam dane uczestniczyć w tak niezwykłym wydarzeniu. Przez wiele kolejnych lat, kiedy odbywał setki podróży, pielgrzymek, przyjeżdżał do swojej ojczyzny, byliśmy dumni z tak wielkiego człowieka, naszego rodaka. Kiedy odlatywał do Watykanu mówił: ”żal odjeżdżać!”, a my doskonale rozumieliśmy trud rozłąki z tym, co bliskie, co polskie. Był dla nas autorytetem intelektualnym i duchowym ,osobą, która godnie znosi trudy cierpienia. Jego wystąpienia były przepełnione mądrością, wiedzą i refleksją o tym, co definiuje człowieczeństwo. Ujmował swoją pogodą ducha, ale też zamyśleniem w modlitwie i troską o ludzi biednych, chorych, skrzywdzonych przez los.

Dzięki takim jak On, jak Karol Wojtyła, jesteśmy dumnym, silnym narodem, świadomym swej trudnej historii, ale mocnym w miłości, wierze i nadziei, która motywuje, daje odwagę, nie ustaje.

Elżbieta Misiak-Gancarz