Jesienią 1918 roku dobiegała końca I wojna światowa, która przyniosła klęskę wszystkim trzem zaborcom. Dla Polaków była to niepowtarzalna szansa, aby móc odzyskać wolność. Widząc klęskę zaborców, Polacy zaczęli przejmować władzę wojskową i cywilną tworząc zręby przyszłego państwa. W tym czasie powrócił do kraju Józef Piłsudski, więziony od lipca 1917 roku przez Niemców.
W dniu 10. listopada 1918 roku przybył do Warszawy. Jego przyjazd wywołał entuzjazm ludności stolicy i rozpoczęło się masowe rozbrajanie okupantów na terenie całej Kongresówki.
W dniu 11. listopada Rada Regencyjna przekazała Józefowi Piłsudskiemu naczelne dowództwo nad formującym się Wojskiem Polskim, a trzy dni później przekazała mu całą władzę cywilną.
W dniu 22. listopada Józef Piłsudski ogłosił się Naczelnikiem Państwa i razem z premierem podpisał dekret o tymczasowych władzach Republiki Polskiej.
O utrwalenie i utrzymanie odzyskanej niepodległości przyszło narodowi polskiemu toczyć krwawe boje. W dniu 27. grudnia 1918 r. wybuchło powstanie wielkopolskie, które przywróciło Wielkopolskę do Macierzy. W Galicji Wschodniej trwały zacięte walki z Ukraińcami, a na wschodnich kresach Polski oddziały samoobrony walczyły z bolszewikami. Ponadto trzeba było trzech powstań śląskich, by część Górnego Śląska znalazła się w granicach Polski.
Przypieczętowaniem dzieła odrodzenia Rzeczypospolitej była Bitwa Warszawska, w której naród polski obronił odzyskaną niepodległość.
Dzień 11. listopada 1918 roku, w którym Józef Piłsudski przejął władzę, został - w 1937 roku - oficjalnie został ogłoszony świętem narodowym. Jednak dzień ten był, już od 1919 roku, obchodzony jako Święto Niepodległości.
Od tego czasu jest jednym z najważniejszych świąt obchodzonych przez Polaków.
Po II wojnie światowej władze Polski Ludowej usunęły Święto Niepodległości z kalendarza. Dopiero w 1989 roku Sejm IX Kadencji przywrócił narodowi to święto.
Ewa Gardygała