Dmitry Glukhovsky - Metro 2033
dodany przez Agata Duszczyńska dnia 2017-02-04
dodany przez Agata Duszczyńska dnia 2017-02-04
Książka Metro 2033 przedstawia historię Artema. Chłopak musi zmierzyć się z własnym strachem, aby wykonać zadanie, które zostało mu powierzone. Od tego zależy los innych ludzi. Czy uda mu się dotrzeć do celu? Czy da radę przełamać swoje słabości?
I tu chwila refleksji … Czy wyobrażasz sobie życie, w którym nie wiesz jak wygląda słońce i znasz je tylko z opowieści; gdzie co chwilę czujesz strach, który może wyłonić się zza rogu ? Życie, w którym nie ma dobrego jedzenia - jedynie herbata z suszonych grzybów, a na obiad przysmak ze szczura?
Świat, który otacza Artema, pozbawiony jest też komputerów, telefonów, a nawet świeżego powietrza. Jest to tylko przeklęty tunel - metro położone pod Moskwą, gdzie żyją ludzie, którzy ocaleli po wybuchu bomby atomowej. Wydawać by się mogło, że są szczęściarzami, bo przeżyli zagładę nuklearną. Jednak co to za szczęście, jeśli wokół … tylko ciemność lub przytłumione światło ognisk.
My nie wyobrażamy sobie takiej codzienności, jednak Artem – główny bohater powieści - jest do takiego życia zmuszony. Czytając, zatem, tę powieść doświadcza się niepokoju lub po prostu strachu.
Wielką zaletą utworu jest fakt, iż mimo tego, że akcja rozgrywa się w podziemiach, to świat (przedstawiony) jest bardzo rozbudowany. Autor tak skonstruował fabułę, że książkę czyta się z wielkim zaciekawieniem.
„Metro 2033” to naprawdę świetna pozycja na liście postapokaliptycznych historii. Mogę ją ze wszech miar polecić każdemu.
I tu chwila refleksji … Czy wyobrażasz sobie życie, w którym nie wiesz jak wygląda słońce i znasz je tylko z opowieści; gdzie co chwilę czujesz strach, który może wyłonić się zza rogu ? Życie, w którym nie ma dobrego jedzenia - jedynie herbata z suszonych grzybów, a na obiad przysmak ze szczura?
Świat, który otacza Artema, pozbawiony jest też komputerów, telefonów, a nawet świeżego powietrza. Jest to tylko przeklęty tunel - metro położone pod Moskwą, gdzie żyją ludzie, którzy ocaleli po wybuchu bomby atomowej. Wydawać by się mogło, że są szczęściarzami, bo przeżyli zagładę nuklearną. Jednak co to za szczęście, jeśli wokół … tylko ciemność lub przytłumione światło ognisk.
My nie wyobrażamy sobie takiej codzienności, jednak Artem – główny bohater powieści - jest do takiego życia zmuszony. Czytając, zatem, tę powieść doświadcza się niepokoju lub po prostu strachu.
Wielką zaletą utworu jest fakt, iż mimo tego, że akcja rozgrywa się w podziemiach, to świat (przedstawiony) jest bardzo rozbudowany. Autor tak skonstruował fabułę, że książkę czyta się z wielkim zaciekawieniem.
„Metro 2033” to naprawdę świetna pozycja na liście postapokaliptycznych historii. Mogę ją ze wszech miar polecić każdemu.
Agata Duszczyńska
klasa II FT
klasa II FT
Antonia Michaelis –„Baśniarz”
dodany przez Anna Kubicka dnia 2016-11-07
dodany przez Anna Kubicka dnia 2016-11-07
Wakacje to czas, kiedy możemy odpocząć od nauki. Ale jak go wypełnić? Możemy, bowiem, sprawić, by nasze oczy męczył tylko kolorowy ekran monitorów, ale możemy też czytać książki i to te tradycyjne – wydrukowane na papierze. Wyznając zasadę, że takowe książki - to najlepsi przyjaciele człowieka, przeczytałam sporą ich ilość podczas dwóch miesięcy przerwy od szkoły.
I teraz pytanie: którą z nich warto, by było polecić innym miłośnikom książek? Według mnie - zdecydowanie tę pod tytułem „Baśniarz" autorstwa Antonii Michaelis.
Książka owa opowiada o dziewczynie, która w niezwykłych okolicznościach poznaje chłopaka, później jego problemy i próbuje mu pomóc je pokonać. Abel – bo tak ma na imię ów chłopak - jest baśniarzem i opowiada bajkę swojej młodszej siostrze ubogacając ją sytuacjami z życia wziętymi.
Nie będę tutaj więcej pisała o fabule, bo myślę, że książka jest warta przeczytania. Dodam tylko, że podczas czytania płakałam - zszokowana losem bohaterów i dlatego też, że łatwo jest utożsamić się z bohaterami, gdyż fabuła jest realistyczna. Zatem, nie znajdziemy w niej dziwnych i niewyjaśnionych zbiegów okoliczności w powiązaniu życia i baśni opowiadanej przez chłopca.
Według mnie jest to najlepsza książka, jaką dotąd przeczytałam, a sporo ich było. Będę jeszcze dużo razy do niej wracać i myślę, że za każdym razem będę równie zszokowana zakończeniem.
Polecam ją, chociaż okładka nie zachęca. Ale jak mówi znane polskie przysłowie: „Nie ocenia się książki po okładce" …
I teraz pytanie: którą z nich warto, by było polecić innym miłośnikom książek? Według mnie - zdecydowanie tę pod tytułem „Baśniarz" autorstwa Antonii Michaelis.
Książka owa opowiada o dziewczynie, która w niezwykłych okolicznościach poznaje chłopaka, później jego problemy i próbuje mu pomóc je pokonać. Abel – bo tak ma na imię ów chłopak - jest baśniarzem i opowiada bajkę swojej młodszej siostrze ubogacając ją sytuacjami z życia wziętymi.
Nie będę tutaj więcej pisała o fabule, bo myślę, że książka jest warta przeczytania. Dodam tylko, że podczas czytania płakałam - zszokowana losem bohaterów i dlatego też, że łatwo jest utożsamić się z bohaterami, gdyż fabuła jest realistyczna. Zatem, nie znajdziemy w niej dziwnych i niewyjaśnionych zbiegów okoliczności w powiązaniu życia i baśni opowiadanej przez chłopca.
Według mnie jest to najlepsza książka, jaką dotąd przeczytałam, a sporo ich było. Będę jeszcze dużo razy do niej wracać i myślę, że za każdym razem będę równie zszokowana zakończeniem.
Polecam ją, chociaż okładka nie zachęca. Ale jak mówi znane polskie przysłowie: „Nie ocenia się książki po okładce" …
Anna Kubicka klasa II FT
Moja ulubiona książka - "Reckless: Kamienne Ciało" autorstwa Cornelii Funke.
dodany przez Beniamin Zięba Kl. I TCPG dnia 2016-09-28
dodany przez Beniamin Zięba Kl. I TCPG dnia 2016-09-28
Chciałbym przedstawić swoim rówieśnikom książkę pt.
"Reckless: Kamienne Ciało"
autorstwa Cornelii Funke.
W mojej recenzji pokażę dlaczego warto po nią sięgnąć.
Na samym wstępie chciałbym opowiedzieć kilka słów o samej autorce. Cornelia Funke urodziła się w roku 1958 w Niemczech w Dorsten. Funke zaczynała jako przedszkolanka i dla dzieci wymyślała różne opowiadania i historyjki, a także ilustrowała je. To ją zainspirowało do pisania własnych dzieł. Jest autorką wielu bajek dla dzieci i książek dla młodzieży. Na swoim koncie ma również sporo nagród. Jej najbardziej znaną książką jest seria pt. : "Atramentowe serce". Nazywana jest "Niemiecką Rowling".
Czytaj całą recenzję >>>„MIĘDZY TERAZ A WIECZNOŚCIĄ” – powieść Marie Lucas
dodany przez Angelika Jakieła, klasa II TCPG dnia 2016-06-02
dodany przez Angelika Jakieła, klasa II TCPG dnia 2016-06-02
Główną bohaterką utworu jest szesnastoletnia Julia, która zaczyna właśnie zupełnie nowe życie – całkowicie różniące się od poprzedniego. Nowa szkoła, nowe znajomości, nowe standardy, w jakich przyszło jej żyć sprawiają, że nie może zapomnieć o tym, co było. W nowej rzeczywistości stopniowo się jednak odnajduje – bo w niedługim czasie zdobywa przystojnego i popularnego chłopaka - Feliksa. To dzięki niemu i jego znajomym ma, choć mały kontakt ze swoim „starym” ja.
Ale jest jeszcze Niki... Tajemniczy, mroczny i nielubiany przez wszystkich, który pewnego dnia mówi Julii, że ma wiadomość od jej dziadka. Tylko najdziwniejsze jest to, że on... nie żyje. Czy to co mówią o Nikim w szkole okaże się prawdą?
Intrygujący jest właśnie motyw dziadka i spadku. To właśnie on dodaje historii rozpędu. Kto, co, jak, dlaczego?- to pytania, które cisną się czytelnikowi na usta. Tego próbujemy dowiedzieć się przez całą książkę, a rozwiązanie tej zagadki jest zupełnie nieoczekiwane i zaskakujące.
Moim zdaniem nie da się nudzić przy tej książce, dzięki wartkiej akcji, która wciąż zaskakuje swoimi zwrotami. Polecam tą lekturę do poczytania po ciężkim dniu, kiedy już nic się nie chce – łatwa, ale równocześnie ciekawa. Można przy niej szybko zapomnieć o problemach dnia codziennego i po prostu zatopić się w przedstawianej historii.
„Bo kto jest zazdrosny, ten kocha, prawda?” [s.13]
„Czy we dwoje jest się trochę mniej samemu, czy też podwójnie samotnym?” [s.294]
„Każdy człowiek ma jakąś przeszłość, to oczywiste.” [s.40]
„Kiedy kochamy, wszyscy jesteśmy aniołami. Tylko zetknięcie z ziemią sprawia, że jesteśmy śmiertelni.” [s.337]
Ale jest jeszcze Niki... Tajemniczy, mroczny i nielubiany przez wszystkich, który pewnego dnia mówi Julii, że ma wiadomość od jej dziadka. Tylko najdziwniejsze jest to, że on... nie żyje. Czy to co mówią o Nikim w szkole okaże się prawdą?
Intrygujący jest właśnie motyw dziadka i spadku. To właśnie on dodaje historii rozpędu. Kto, co, jak, dlaczego?- to pytania, które cisną się czytelnikowi na usta. Tego próbujemy dowiedzieć się przez całą książkę, a rozwiązanie tej zagadki jest zupełnie nieoczekiwane i zaskakujące.
Moim zdaniem nie da się nudzić przy tej książce, dzięki wartkiej akcji, która wciąż zaskakuje swoimi zwrotami. Polecam tą lekturę do poczytania po ciężkim dniu, kiedy już nic się nie chce – łatwa, ale równocześnie ciekawa. Można przy niej szybko zapomnieć o problemach dnia codziennego i po prostu zatopić się w przedstawianej historii.
„Bo kto jest zazdrosny, ten kocha, prawda?” [s.13]
„Czy we dwoje jest się trochę mniej samemu, czy też podwójnie samotnym?” [s.294]
„Każdy człowiek ma jakąś przeszłość, to oczywiste.” [s.40]
„Kiedy kochamy, wszyscy jesteśmy aniołami. Tylko zetknięcie z ziemią sprawia, że jesteśmy śmiertelni.” [s.337]
Angelika Jakieła, klasa II TCPG
Paula Hawkins - "Dziewczyna z pociągu”
dodany przez Angelika Jakieła dnia 2016-03-06
dodany przez Angelika Jakieła dnia 2016-03-06
Powieść Pauli Hawkins jest świetnym thrillerem.
Początek jest niewinny i spokojny. Bliżej można poznać jedną z głównych bohaterek - tytułową dziewczynę z pociągu.
Potem jednak wszystko się komplikuje za sprawą zaginięcia Megan – kobiety, którą bohaterka codziennie obserwowała zza szyby przedziału. Za jej sprawą Rachel powraca do miejsca, w którym wiodła szczęśliwe życie z byłym mężem. Przychodzi jej się zmierzyć nie tylko z demonami przeszłości, ale i tajemniczym porywaczem - odpowiedzialnym za zaginięcie kobiety.
Właśnie, kim może być ów napastnik? I tutaj tkwi cała magia tej historii. Podejrzenia przechodzą z jednego bohatera na drugiego. Owa chęć odgadnięcia: „kto to jest” - wywołała we mnie mieszaninę ekscytacji i irytacji. Gdzie, wśród rzędu pięknych domów, skrywa się bestia w ludzkiej skórze, a autorka jest tajemnicza do samego końca.
Lektura Pauli Hawkins wywołuje prawdziwe dreszcze i rzeczywiście może wywołać bezsenność nawet u króla horroru.
„Dziewczyna z pociągu” to trzymająca w napięciu, do ostatnich stron, powieść o mrocznych tajemnicach ludzkiej natury i niebezpieczeństwach kryjących się za pozorami normalnego życia.
Myślę, że jest to lektura obowiązkowa dla każdego fana thrillerów.
Początek jest niewinny i spokojny. Bliżej można poznać jedną z głównych bohaterek - tytułową dziewczynę z pociągu.
Potem jednak wszystko się komplikuje za sprawą zaginięcia Megan – kobiety, którą bohaterka codziennie obserwowała zza szyby przedziału. Za jej sprawą Rachel powraca do miejsca, w którym wiodła szczęśliwe życie z byłym mężem. Przychodzi jej się zmierzyć nie tylko z demonami przeszłości, ale i tajemniczym porywaczem - odpowiedzialnym za zaginięcie kobiety.
Właśnie, kim może być ów napastnik? I tutaj tkwi cała magia tej historii. Podejrzenia przechodzą z jednego bohatera na drugiego. Owa chęć odgadnięcia: „kto to jest” - wywołała we mnie mieszaninę ekscytacji i irytacji. Gdzie, wśród rzędu pięknych domów, skrywa się bestia w ludzkiej skórze, a autorka jest tajemnicza do samego końca.
Lektura Pauli Hawkins wywołuje prawdziwe dreszcze i rzeczywiście może wywołać bezsenność nawet u króla horroru.
„Dziewczyna z pociągu” to trzymająca w napięciu, do ostatnich stron, powieść o mrocznych tajemnicach ludzkiej natury i niebezpieczeństwach kryjących się za pozorami normalnego życia.
Myślę, że jest to lektura obowiązkowa dla każdego fana thrillerów.
Angelika Jakieła
Czytaj całość >>>NIEZGODNA – VERONICA ROTH
dodany przez Anna Korab dnia 2015-11-22
dodany przez Anna Korab dnia 2015-11-22
Niezgodna jest jedną z moich ulubionych trylogii. Polecam ją każdemu, jest najlepszą książką jaką dotychczas czytałam. O ile Zmierzch lub Igrzyska Śmierci były wciągającymi książkami, to przez Niezgodną nie spałam 3 noce.
Bliżej nieokreślona przyszłość. Społeczeństwo, powstałe na ruinach dawnego Chicago, podzieliło się na 5 frakcji: Altruizm, Nieustraszoność, Erudycja, Prawość i Serdeczność. Zadaniem frakcji jest kultywowanie u ludzi ich pozytywnych cech, zaś eliminowanie tych, które mogą stać się przyczyną wojen. W takim świecie przyszło żyć Beatrice, 16-letniej nastolatce, która za chwilę stanie się dorosła i przystąpi do testu przynależności, który zdefiniuje jej predyspozycje do konkretnej frakcji. Wyniki testu nie są wiążące i nie pozbawiają nikogo możliwości wyboru. Dlatego też Beatrice, pomimo tego, iż wywodzi się z Altruizmu, decyduje się na wstąpienie do Nieustraszonych. Czy dziewczyna odnajdzie się w nowym środowisku i czy skrywany przez nią sekret nie przysporzy jej poważnych kłopotów?
"Bezinteresowność i odwaga nie tak bardzo się różnią."
"(...) testy wcale nie muszą zmieniać naszych wyborów."
"- Nikt nie jest doskonały - szepczę. - To nie tak. Jedna wada mija, zastępuje ją inna."
"(...) Ci, którzy chcą władzy i ją osiągają, żyją w ciągłym strachu, że ją stracą."
Bliżej nieokreślona przyszłość. Społeczeństwo, powstałe na ruinach dawnego Chicago, podzieliło się na 5 frakcji: Altruizm, Nieustraszoność, Erudycja, Prawość i Serdeczność. Zadaniem frakcji jest kultywowanie u ludzi ich pozytywnych cech, zaś eliminowanie tych, które mogą stać się przyczyną wojen. W takim świecie przyszło żyć Beatrice, 16-letniej nastolatce, która za chwilę stanie się dorosła i przystąpi do testu przynależności, który zdefiniuje jej predyspozycje do konkretnej frakcji. Wyniki testu nie są wiążące i nie pozbawiają nikogo możliwości wyboru. Dlatego też Beatrice, pomimo tego, iż wywodzi się z Altruizmu, decyduje się na wstąpienie do Nieustraszonych. Czy dziewczyna odnajdzie się w nowym środowisku i czy skrywany przez nią sekret nie przysporzy jej poważnych kłopotów?
"Bezinteresowność i odwaga nie tak bardzo się różnią."
"(...) testy wcale nie muszą zmieniać naszych wyborów."
"- Nikt nie jest doskonały - szepczę. - To nie tak. Jedna wada mija, zastępuje ją inna."
"(...) Ci, którzy chcą władzy i ją osiągają, żyją w ciągłym strachu, że ją stracą."
SUZANNE COLLINS – „IGRZYSKA ŚMIERCI”
dodany przez Anna Korab dnia 2015-05-13
dodany przez Anna Korab dnia 2015-05-13
Kolejna trylogia, która należy do moich ulubionych - to „Igrzyska śmierci”.
Książki opowiadają o szesnastoletniej Katniss Everdeen, która mimo wielu przeciwności losu i młodego wieku, utrzymuje i dba o rodzinę. Po tragicznej śmierci ojca, matka nastolatki załamuje się i zamyka w sobie, zostawiając na pastwę losu Katniss i jej młodszą siostrę Prim. Bohaterka bierze na siebie cały ciężar życia i nie poddaje się. W dniu dożynek, by uratować swoją młodszą siostrę, zgłasza się jako ochotnik do igrzysk – dołączając do dwudziestu czterech młodych ludzi, którzy stają do walki na śmierć i życie, by wyłonić zwycięzcę.
Są to książki, których się nie zapomina, a co ciekawe – chętnie do nich wraca. Czytałam je wiele razy i za każdym razem inny fakt przykuwał moją uwagę.
„Niszczenie jest znacznie łatwiejsze od tworzenia”.
„Niektóre drogi trzeba pokonywać samotnie”.
„Pozbierać jest się dziesięć razy trudniej, niż rozsypać”.
„Każdy ma jakieś słabe strony. To normalne”.
„Nie zapomina się twarzy człowieka, który jest ostatnią nadzieją”.
Książki opowiadają o szesnastoletniej Katniss Everdeen, która mimo wielu przeciwności losu i młodego wieku, utrzymuje i dba o rodzinę. Po tragicznej śmierci ojca, matka nastolatki załamuje się i zamyka w sobie, zostawiając na pastwę losu Katniss i jej młodszą siostrę Prim. Bohaterka bierze na siebie cały ciężar życia i nie poddaje się. W dniu dożynek, by uratować swoją młodszą siostrę, zgłasza się jako ochotnik do igrzysk – dołączając do dwudziestu czterech młodych ludzi, którzy stają do walki na śmierć i życie, by wyłonić zwycięzcę.
Są to książki, których się nie zapomina, a co ciekawe – chętnie do nich wraca. Czytałam je wiele razy i za każdym razem inny fakt przykuwał moją uwagę.
„Niszczenie jest znacznie łatwiejsze od tworzenia”.
„Niektóre drogi trzeba pokonywać samotnie”.
„Pozbierać jest się dziesięć razy trudniej, niż rozsypać”.
„Każdy ma jakieś słabe strony. To normalne”.
„Nie zapomina się twarzy człowieka, który jest ostatnią nadzieją”.
NICHOLAS SPARKS -PRAWDZIWY CUD
dodany przez Anna Korab dnia 2015-01-21
dodany przez Anna Korab dnia 2015-01-21
Książka to niezwykła i nietuzinkowa, ze względu na to, iż góruje w niej tajemniczość.
Jeremy Marsh jest wschodzącą gwiazdą mediów, dziennikarzem śledczym, ktorego specjalnością jest pisanie demaskatorskich artykułów o sprawach niezwykłych - nietypowych koncepcjach naukowych, rzekomych zjawiskach nadprzyrodzonych, jasnowidzach i uzdrowicielach.
Realista, sceptyczny od urodzenia, lubi swoją pracę i dlatego bez wahania przyjmuje zaproszenie przyjazdu do miasteczka Boone Creek w Północnej Karolinie, ponieważ miejscowy cmentarz jest ponoć nawiedzany przez duchy dawnych niewolników. Ilekroć nadciągnie mgła, tajemnicze błękitne światełka zdają się tańczyć na kamieniach nagrobnych.
Po przyjeździe, wbrew sobie, Jeremy zaczyna interesować się prześliczną młodą bibliotekarką Lexie Darnell. Specyficzna atmosfera małej miejscowości, w której wszyscy się znają i wiedzą o sobie wszystko, absorbująca tajemnica oraz atrakcyjna kobieta sprawią, że Marsh przeżyje pierwszy w swoim życiu prawdziwy cud...
"Sukces oraz szczęście w życiu polegają w równym stopniu na unikaniu błędów i na zaznaczaniu swojej obecności w świecie."
Jeremy Marsh jest wschodzącą gwiazdą mediów, dziennikarzem śledczym, ktorego specjalnością jest pisanie demaskatorskich artykułów o sprawach niezwykłych - nietypowych koncepcjach naukowych, rzekomych zjawiskach nadprzyrodzonych, jasnowidzach i uzdrowicielach.
Realista, sceptyczny od urodzenia, lubi swoją pracę i dlatego bez wahania przyjmuje zaproszenie przyjazdu do miasteczka Boone Creek w Północnej Karolinie, ponieważ miejscowy cmentarz jest ponoć nawiedzany przez duchy dawnych niewolników. Ilekroć nadciągnie mgła, tajemnicze błękitne światełka zdają się tańczyć na kamieniach nagrobnych.
Po przyjeździe, wbrew sobie, Jeremy zaczyna interesować się prześliczną młodą bibliotekarką Lexie Darnell. Specyficzna atmosfera małej miejscowości, w której wszyscy się znają i wiedzą o sobie wszystko, absorbująca tajemnica oraz atrakcyjna kobieta sprawią, że Marsh przeżyje pierwszy w swoim życiu prawdziwy cud...
"Sukces oraz szczęście w życiu polegają w równym stopniu na unikaniu błędów i na zaznaczaniu swojej obecności w świecie."
SAGA ZMIERZCH - STEPHENIE MEYER
dodany przez Karolina Bulewicz dnia 2014-12-17
dodany przez Karolina Bulewicz dnia 2014-12-17
Saga Zmierzch Stephenie Meyer rozpoczęła moją przygodę z książkami. Jak dla większości osób w moim wieku książki były czymś nudnym , a nawet przestarzałym. Zmierzch polecił mi mój brat, który również dużo czyta. Wciągnęłam się tak bardzo, że czytałam każdą część kilka razy... Cóż, wiele z Was na pewno oglądała film, jednak to nie to samo, ta książka ma dusze. Ma coś co nie pozwala oderwać się od czytania. Jest w niej pewna magia. Najbardziej podobała mi się ostatnia część, „Przed świtem” .
Bohaterka sagi , siedemnastoletnia Isabella Swan, przeprowadza się do ponurego miasteczka w deszczowym stanie Washington, gdzie spotyka tajemniczego, niezwykle przystojnego Edwarda Cullena. Chłopak ma nadludzkie zdolności- nie można mu się oprzeć , ale i nie można go przejrzeć. Bella usiłuje poznać jego mroczne sekrety, nie zdaje sobie jednak sprawy, że naraża tym siebie i swoim najbliższych na niebezpieczeństwo. Już niedługo nie może być odwrotu...
"- Chętna zakończyć swoje życie, nie zaznawszy dorosłości. - szepnął, jakby do siebie. - Chętna uczynić z młodości zmierzch swojego życia. Gotowa wyrzec się wszystkiego.
- To nie koniec, to dopiero początek"
"- Chętna zakończyć swoje życie, nie zaznawszy dorosłości. - szepnął, jakby do siebie. - Chętna uczynić z młodości zmierzch swojego życia. Gotowa wyrzec się wszystkiego.
- To nie koniec, to dopiero początek"
Karolina Bulewicz
