ZESPÓŁ SZKÓŁ KSZTAŁCENIA USTAWICZNEGO W KROŚNIE

Okres dorastania charakteryzuje się intensywnymi   zmianami we wszystkich płaszczyznach rozwoju: w  sferze biologicznej, psychologicznej i społecznej. Jednym z ważnych aspektów procesu dorastania jest intensywny rozwój intelektualny, który przejawia się w doskonaleniu wszystkich funkcji poznawczych, jak: spostrzeganie, pamięć, uwaga, myślenie, rozumowanie czy  tworzenie pojęć. Zmiany, jakie towarzyszą  w okresie dojrzewania  mogą powodować wzmożoną emocjonalność, chwiejność nastrojów, ambiwalencję uczuć.  Manifestowana odmienność, przekora  czy też pewność siebie u nastolatka bywa niejednokrotnie fasadą, za którą kryje się lęk, zagubienie, smutek, osamotnienie, bezradność, ale też gniew czy wściekłość. Po części jest to normalne i może wynikać ze zmian hormonalnych, jakie zachodzą w ciele.  Jeżeli jednak reakcje dziecka są zbyt silne, powinniśmy je  stale obserwować i umiejętnie na nie  reagować. Wachlarz problemów, z jakimi mogą zmagać się nastolatkowie jest  otwarty i dość szeroki, by wymienić je wszystkie. Wiele problemów związanych jest z nowoczesnymi technologiami oraz uzależnieniem od komputera, telefonu. Część młodych osób jest bardzo podatna na słowa innych, co może prowadzić do zaburzeń  w odżywianiu lub restrykcyjnych diet. Wiek dojrzewania to również okres, w którym nastolatkowie zwykle po raz pierwszy zakochują się, zawierają przyjaźnie. Mają poczucie  wolności i możliwości decydowania o sobie i swoim wolnym czasie. Zdarza się, że przejawem samodzielności, źle pojętej wolności  mogą być  zaburzenia w zachowaniu,  wagary, ucieczki z domu czy  sięganie po różnego rodzaju  używki. Wraz z przechodzeniem dziecka na kolejne etapy rozwojowe znaczenie rodziców nieco słabnie, a wzrasta potrzeba nawiązywania kontaktów rówieśniczych, która osiąga na sile w okresie dorastania. Niejednokrotnie zdarzają  się  przypadki, w których  rodzice nie są  w stanie zapanować nad burzliwym zachowaniem nastoletniego dziecka. Są to sytuacje kiedy dostrzega się wzmożoną agresję, przemoc czy autoagresję (np. samookaleczenia). Stanem, który zasługuje tutaj na uwagę jest depresja ,,młodzieńcza”, odzwierciedlająca kryzys, jaki przeżywa nastolatek w zetknięciu swoich  potrzeb, możliwości, poczucia własnej wartości z otaczającą rzeczywistością. Skumulowane przeżycia dotyczące smutku, żalu, stłumionej złości, poczucia niższości  mogą prowadzić do stanów obniżonego nastroju. W takich  przypadkach  trzeba jak najszybciej zareagować, udzielić dziecku wsparcia, zasięgnąć porady oraz  pomocy specjalistycznej.

Dla wielu nastolatków problemy wieku adolescencji mają charakter przejściowy i stanowią naturalny etap rozwoju. Niestety niektórzy z nich nie są w stanie poradzić sobie z wkraczaniem w dorosłość. Wymagają pomocy i wsparcia ze strony otoczenia, odpowiednich wzorców, autorytetów, a w szczególności potrzeby miłości,  szacunku, akceptacji  oraz poczucia bezpieczeństwa. To od nas - dorosłych, w dużej mierze zależy w jakie umiejętności społeczne i kompetencje psychologiczne wyposażymy młodego człowieka, które pozwolą  mu zmierzyć się z problemami otaczającego go środowiska.

Krosno, 27. 03.2023 r.

Małgorzata Rybczyńska

      pedagog specjalny

Literatura:

Renata Arseniuk : ,, Dorastanie – kryzys i powtórna szansa na rozwój”. Materiały Edukacyjne ORE.

 Pomoc psychologiczno - pedagogiczna >>>  
 Informacje dla rodziców >>>  
 Gdzie szukać pomocy >>>  
 

Nasze dzieci i zagrożenia - Dopalacze – wypalacze

Co to są „dopalacze”?

            Dopalacze to grupa  substancji lub ich mieszanek o rzekomym bądź faktycznym działaniu psychoaktywnym. Reklamowane są m.in. jako „smart drugs” („sprytne substancje, zwiększające spryt i inteligencję”) – usprawniające pamięć, koncentrację uwagi. W zależności od typu produktu, imitują swoje nielegalne odpowiedniki:

- środki stymulujące (podobnie jak amfetamina),

- euforyzujące (jak tabletki ekstazy),

- relaksujące (jak konopie indyjskie),

- psychodeliczne i halucynogenne (jak LSD).

Są wśród nich substancje pochodzenia zarówno syntetycznego, jak i naturalnego (roślinnego). Wiele z nich ma atrakcyjne, zachęcające nazwy, jak: „Szałwia wieszcza”, „Zioła marzeń”, „Ogon lwa ”, itp.

            Strony internetowe poświęcone „dopalaczom” są przeważnie prowadzone
przez użytkowników narkotyków albo producentów i służą promocji tych środków. Prezentowane informacje nie są więc wiarygodne. Rzetelne informacje można znaleźć na stronie internetowej Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii przygotowanej
przez specjalistów.

www.dopalaczeinfo.pl,

Dlaczego pojawiły się dopalacze?

            Spadek dostępności narkotyków i obawa młodzieży przed wejściem w konflikt z prawem powodują, że liczba użytkowników narkotyków, zwłaszcza w Polsce, nie wzrasta. Powoduje
to zmniejszenie zysków producentów i handlarzy. Przemysł narkotykowy wprowadza więc
na rynek nowe środki, które nie figurują na liście substancji zabronionych. Taką próbą ominięcia przepisów prawa są właśnie „dopalacze”. Ich promocja, jako środków użytecznych
i bezpiecznych, prowadzona jest na licznych, specjalnie utworzonych stronach internetowych adresowanych do młodych odbiorców.

Dlaczego niektóre nastolatki sięgają po narkotyki?

• Ucieczka od problemów (nadmierne wymagania ze strony szkoły, rozpad rodziny
  czy trudności w relacjach z rówieśnikami).
• Poczucie nudy, brak atrakcyjnych sposobów spędzania wolnego czasu.
• Poszukiwanie pobudzenia (niektóre nastolatki wierzą, że używanie narkotyków może dawać przyjemne wrażenia fizyczne i psychiczne, a wprowadzenie się w stan silnego pobudzenia pozwala osiągnąć wspaniałe samopoczucie).
• Poczucie pewności siebie w sytuacjach społecznych (niektórzy z nich widzą
  w narkotykach sposób na dodanie sobie odwagi i pewności siebie w relacjach
  z rówieśnikami.)
• Chęć przystosowania się do grupy (młodzi ludzie pragną być akceptowani
  przez rówieśników, chcą być postrzegani przez kolegów jako „fajni kumple”. Sięgają
  po narkotyki w przekonaniu, że pomogą im one w dopasowaniu się do grupy rówieśniczej.)
• Ciekawość.

Co powstrzymuje młodzież przed sięganiem po narkotyki?:

1. Dezaprobata dla używania narkotyków wyrażana przez znaczące osoby z bliskiego otoczenia (rodziców, przyjaciół, krewnych, innych dorosłych);
2. Strach przed konsekwencjami prawnymi (wejściem w konflikt z prawem);
3. Posiadanie wielu zainteresowań, aktywne spędzanie czasu wolnego (liczne hobby, wolontariat);
4. Brak pieniędzy na zakup narkotyków;
5. Złe doświadczenie z próbowaniem narkotyków (fatalne samopoczucie, nieprzyjemne objawy);
6. Przekonanie, że narkotyki rujnują zdrowie człowieka;
7. Obawa przed uzależnieniem się;
8. Obawa przed utratą kontroli nad sobą. Pod wpływem narkotyków można zrobić coś, czego później będzie się żałować;
9. Silna więź z rodzicami;
10. Pozytywny stosunek do szkoły;
11. Regularne praktyki religijne;
12. Stała opieka dorosłych.

Elżbieta Boś – pedagog szkolny

    Dobre relacje w rodzinie, jasno wytyczony system wartości, życzliwość akceptacja, codzienny kontakt, rozmowy i zainteresowanie sprawami Twojego dziecka na pewno pomogą uchronić je przed kontaktem z narkotykami.

• Zacznij działać, problem sam się nie rozwiąże,
• Odłóż emocje, włącz rozum,
• Dowiedz się jak najwięcej o substancjach psychoaktywnych,
• Ustal reguły postępowania i konsekwentnie ich przestrzegaj –  stosuj zasadę ograniczonego zaufania,
• Okazuj miłość i zainteresowanie swojemu dziecku,
• Korzystaj ze wsparcia,
• Nie usprawiedliwiaj nieobecności w szkole,
• Nie wstydź się i nie ukrywaj problemu,
• Szukaj specjalistów zajmujących się uzależnieniami.

 Więcej >>>  
     

 PLAN DZIAŁANIA SZKOLNEGO KLUBU HONOROWYCH DAWCÓW KRWI NA ROK SZKOLNY 2013/2014  
 CO TO JEST KREW >>>  
 HONOROWI KRWIODAWCY >>>  
 INFORMACJE TELEADRESOWE >>>       

Informator o Instytucjach Świadczących Pomoc i Wsparcie

 Pobierz informator >>>  
     

 Cyberprzemoc >>>  
 Uzależnienia od Internetu >>>  
   

Cyberprzemoc to takie zachowanie, które krzywdzi emocjonalnie drugiego człowieka. Osoby, które stosują cyberprzemoc używają do tego celu Internetu albo telefonów komórkowych.

            W przeciwieństwie do przemocy fizycznej, cyberprzemoc nie zostawia śladów
na ciele i nie widać jej gołym okiem. Osoby, które doświadczyły cyberprzemocy czują się zranione i bardzo przeżywają to, co je spotkało. Pojawiają się u nich nieprzyjemne myśli i uczucia takie jak bezradność, wstyd, upokorzenie, strach, a czasem również złość.

            Osoba, której przytrafiła się taka sytuacja często ma wrażenie, że wszyscy widzieli lub mogą zobaczyć te nieprzyjemne materiały. Obawia się, że jej znajomi odwrócą się od niej i nie będzie mogła liczyć na ich wsparcie. To powoduje, że czuje się bardzo samotna w tym, co ją spotkało.

Najważniejsze ustalenia badawczy wskazują na to, że:

• co drugi młody internauta (52%) miał do czynienia z przemocą werbalną
  w Internecie lub poprzez telefon komórkowy,
• 47% dzieci doświadczyło wulgarnego wyzywania,
• 21% poniżania, ośmieszania i upokarzania,
• 16% straszenia i szantażowana,
• ponad połowa (57%) internautów w wieku 12-17 była przynajmniej raz obiektem zdjęć lub filmów wykonanych wbrew ich woli.

Przemoc w sieci może dotknąć ich  równie mocno jak przemoc fizyczna.

Cyberprzemoc to takie zachowania jak:

• ośmieszanie, obrażanie, straszenie, nękanie czy też poniżanie kogoś za pomocą Internetu albo telefonu komórkowego,
• podszywanie się pod kogoś w portalach społecznościowych, na blogach, wiadomościach e-mail lub komunikatorach,
• włamanie się na czyjeś konto (np. pocztowe, w portalu społecznościowym, konto komunikatora),
• publikowanie oraz rozsyłanie filmów, zdjęć, albo informacji, które kogoś ośmieszają,
• tworzenie obrażających kogoś stron internetowych lub blogów,
• pisanie obraźliwych komentarzy na forach, blogach, portalach społecznościowych.

Cyberprzemoc ma miejsce między innymi, gdy:

•   ktoś zamieszcza Twoje zdjęcia w internecie bez Twojej zgody,
•  ktoś umieszcza w sieci  czy  rozsyła  na Twój temat nieprawdziwe 
    informacje  lub takie, których się wstydzisz,
•   ktoś ośmiesza Cię lub nęka podszywając się pod Ciebie.

Może znasz tę osobę, może masz podejrzenie kto to może być, a może nie masz pojęcia, kto może Ci tak dokuczać.

Jeśli przytrafiła Ci się taka sytuacja, bardzo możliwe, że:

• czujesz wstyd, że coś takiego pojawiło się w sieci i wielu Twoich znajomych
  to widziało,
• boisz się, że dowie się o tym większa grupa osób,
• jesteś zły, że Cię to spotkało,
• obawiasz się, że gdy opowiesz o tym bliskiej osobie, ktoś będzie próbował się zemścić,
• masz poczucie winy, że nie potrafiłeś tego przewidzieć,
• odczuwasz bezradność, że nie możesz tego zmienić.

Jeśli doświadczasz cyberprzemocy:

•  Powiedz o tym zaufanej osobie dorosłej - z jej pomocą będzie Ci łatwiej poradzić sobie z tą sytuacją.
• Postaraj się nie kontaktować ze sprawcą cyberprzemocy i nie odpowiadać na jego zaczepki. Dzięki temu unikniesz prowokowania go do dalszych działań.
• Zachowaj wszystkie dowody cyberprzemocy - nie kasuj smsów, e-maili, rozmów
  na czatach lub komunikatorach.
• Jeśli ktoś dokucza Ci na jakiejś stronie WWW, zrób zrzut ekranu - aby zachować to, co widzisz na ekranie wciśnij klawisz "Print Screen" (Prt Sc), a następnie otwórz program tekstowy (np. Word) lub graficzny (np. Paint) i wklej tam screen naciskając jednocześnie klawisze "Ctrl" i "V". Pamiętaj, aby zapisać plik!

Jeśli jesteś świadkiem cyberprzemocy:

• Nie przesyłaj dalej ośmieszających wiadomości.
• Pomóż pokrzywdzonej osobie poprzez poinformowanie kogoś dorosłego o jej sytuacji.
• Zaproponuj pokrzywdzonej osobie kontakt z Helpline.org.pl.
• Jeśli znalazłeś w sieci lub otrzymałeś przez telefon informacje ośmieszające kogoś - zatrzymaj łańcuszek cyberprzemocy - nie przesyłaj tych informacji dalej – zgłoś tę sytuację do Helpline.org.pl.

Helpline.org.pl jest wspólnym projektem Fundacji Dzieci Niczyje i Fundacji Orange. Jego celem jest pomoc dzieciom i młodzieży w sytuacjach zagrożenia w Internecie. Konsultanci Helpline udzielają także porad rodzicom, opiekunom.

Kontakt z konsultantami jest możliwy:

• pod bezpłatnym numerem telefonu 800 100 100,
• za pośrednictwem livechat’u z poziomu strony www.helpline.org.pl,
• za pomocą e-maila: helpline@helpline.org.pl.

Elżbieta Boś – pedagog szkolny

Drodzy Uczniowie oraz Wychowankowie internatu

Obecny czas jest trudny dla nas wszystkich. Konieczność pozostawania w domach, zmierzenie się z nową rzeczywistością, dostosowanie do wielu ograniczeń oraz zdalna nauka stanowią wiele wyzwań zarówno dla Was – uczniów, jak i dla nas nauczycieli.  W związku z zaistniałą sytuacją przesyłam Wam kilka linków, ciekawych materiałów oraz numery telefonów, które mogą się przydać, zaciekawić Was lub po prostu poprawić humor w tym, tak trudnym, okresie izolacji domowej.  Ponad to zostawiam Wam także o dyspozycji mój adres mailowy joabaran@wp.pl  pod którym czekam na Was, jeśli będziecie czegokolwiek potrzebowali! Można mnie także znaleźć na komunikatorze Messenger ;)  Pamiętajcie, że największa odwaga to umiejętność proszenia o pomoc!

1. Co musisz wiedzieć o koronawirusie?

https://www.gov.pl/web/zdrowie/co-musisz-wiedziec-o-koronawirusie

https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019

2. Jak radzić sobie ze stresem? Kilka słów o emocjach

https://www.youtube.com/watch?v=_4P3j9FofAQ

https://www.youtube.com/watch?v=PYqnlzVRflQ

3. Muzyka relaksacyjna, dodająca siły

https://www.tajemnice-swiata.pl/czestotliwosci-solfezowe/

• 396 Hz – obniża poczucie winy i strachu
• 417 Hz - ułatwia przemiany, pobudza kreatywne myślenie, pasje, pogłębia odczuwanie radości i przyjemności
• 174 Hz – uwalnia od podświadomych lęków i traum, pomaga także uśmierzyć ból i wspiera pracę narządów wewnętrznych
• 285 Hz – przyspiesza rozwój świadomości oraz odbudowuje tkanki
• 639 Hz FA – połączenie, relacje międzyludzkie

4. Bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży: 116 111

https://youtu.be/GrvaY1RbSYk

5. Wieczór filmowy

• „W pogoni za szczęściem”
• „Nietykalni”
• „Był sobie chłopiec”
• „W głowie się nie mieści”
• „Coco”
• „Slumdog, milioner z ulicy”
• „Trolle”
• „Dom”
• „Mały Książę”
• „Cudowny chłopiec”
• „Jak zostać kotem?”
• „Vaiana: Skarb Oceanu”
• „Sing”
• „Mój przyjaciel Hachiko”
• „Najlepszy”
• „Ponad wszystko”

Nie zniechęcajcie się dużą ilością pozycji animowanych – pamiętajcie, że dorastanie to nie problem!

Problemem jest zapominanie, że było się dzieckiem! <3

Pozdrawiam Was serdecznie, łączę uściski i mam nadzieję, że do zobaczenia niebawem!

Wasz pedagog szkolny i wychowawca

Joanna Baran